Inspiratie
dagOpening levensmail Ontvang per e-mail
Wat ik me realiseer is dat ik mijn leven vaak leef vanuit een ‘nee’. Ik werd vroeger gepest op school en ben gestopt om mee te doen.
Mauk: Wat is dat nu nog in je leven?
Het is een houding geworden. Ik probeer wel mee te doen, maar eigenlijk is er een ‘nee’. Ik doe veel, maar het is niet vreugdevol.
Mauk: Wat maakt dat hier nu ineens het licht op gekomen is? Dit is immers al lang aan de gang.
Ik heb in de Levensschool geproefd aan leven in een ‘ja’ en de vreugde die dat geeft. Maar telkens duikt ook weer de vraag op. Waarom zou ik?
Mauk: Het lijkt je nu te gaan raken?
Ja zeker!
Mauk: Dat is eigenlijk al een ‘ja’. In de manier waarop je je laat raken door de pijn, kom je in het leven terecht. Je weert de onderliggende gevoelens niet meer alleen maar af, ook al trekt je systeem je daar telkens weer naartoe. Er lijkt een verlangen om in de geraaktheid te leven.
Ja zeker, die komt nu steeds vaker bovendrijven. Maar het is niet echt prettig.
Mauk: Liever de pijn ervaren, dan jezelf op afstand zetten en onverschillig en levenloos zijn. Je wilt niet langer als een plichtmatige man door het leven gaan.
Ik wil nu ook niet meer blijven forceren op het pad van bewuste ontwikkeling.
Mauk: Wow. Je begint te weigeren jezelf te veranderen en of te verbeteren. Anders gezegd: je wilt echt weten en anders hoeft het niet.
Ja dat raakt wel. Het haalt iets weg van iets neer te moeten zetten.
Mauk: Je hoeft enkel het plantje wat je bent water te geven. Erop vertrouwen dat het hart op de juiste plek zit. En je weet al dat je daarbij ontdekkingen kunt doen over wie je bent en waaraan je graag wilt geven.
Ja inderdaad. Het ‘moeten’ lijkt nu even opgelost.
Dank je wel.
Mauk Pieper
Omega Levensschool