Ik voel een speciale band met mijn oudste kleinzoon. Ik kan hem, na twee jaar, weer zien, nu mijn zoon en ik onze relatie aan het herstellen zijn. Ik vind echter dat mijn kleinzoon bovenmatig verbaal gestraft wordt. Dat raakt me diep. Ik zie ook mezelf in hem. Omdat de relatie met mijn zoon nog zo broos is, weet ik dat ik hier niets over moet zeggen. Ik sta met lege handen.
Pauline: Eerst maar eens innemen en doorvoelen wat je zegt. De pijn van herkenning bij je kleinzoon. Het zien van je neiging daar het nodige over te zeggen naar je zoon. En je bewuste keuze nu niets te zeggen, omdat je de opbouw van de relatie met hem niet onder spanning wilt zetten. Je hebt mooi onderzoek gedaan.
Dank je wel. Het raakt me nu ook weer.
Pauline: Je wilt natuurlijk dat het verbale geweld, wat jij ziet, er niet is. En je weet dat je reacties ook voortkomen uit een herkenning en een diepe pijn in jou. Wat is het wat jou hierin raakt?
Ik zie het kind schrikken, terugtrekken, klein worden. Het is nooit goed genoeg wat hij doet.
Pauline: Dit is dus wat jij in jezelf herkent. Wanneer jij je hierin laat raken, ben je al in een diepere verbinding met hem, ongeacht wat je doet. Wanneer je in zijn buurt bent, zal hij dat ervaren. Ben je bereid je rol als grootmoeder te nemen en deze geraaktheid in jezelf te ‘houden’? Hiermee sta je zeker naast hem. En als hij naar jou wil komen, is er direct een open hart voor hem.
Voor mij blijft het gevoel van urgentie; wordt de schade niet steeds groter? Krijg ik echt contact met hem?|
Pauline: Deze positie is er niet één van alleen maar afwachten. Het is wel het startpunt dat er iets anders kan gaan gebeuren in de gezinsdynamiek. Je bent al bezig de kwaliteit van de relatie met je zoon te verbeteren. Daarin zal je zeker de stappen zetten die kloppend zijn, ook die gericht zijn op het handelen naar zijn zoon. Wanneer je echter in actie komt vanuit het willen voorkomen, ben jij in eenzelfde spanning als de ouders en het kind.
Ja, dat klopt.
Pauline: Je kleinzoon heeft het te doen in het gezin waarin hij opgroeit, daarin vindt hij zijn weg. Hoe ontzettend rijk als hij daarnaast nog iemand heeft, waar hij terecht kan.
Tegelijkertijd doe jij prachtig ‘werk’ voor jezelf, door het steeds naar deze plek van herkenning en pijn te brengen. Het is zichtbaar dat je dat zachter en meer ontspannen maakt.
Dat ervaar ik ook zo. Dank je wel.
Pauline Botden
Omega Levensschool