Ik vind het heel moeilijk om iets van mezelf te vertellen als ik het fysiek lastig heb. Ik heb oordelen van aansteller, aandachtstrekker. Hoe moet ik dat nu zien?
Pauline: Met je oordeel krijg je een beeld van hoe jij je tot nu toe verhoudt tot fysiek ongemak. Ben je het nog eens met dat oordeel?
Schoorvoetend zeg ik nee. Ik zie ook de associatie dat mijn moeder ook heel veel aandacht vroeg door allerlei fysieke dingetjes. Daar zit bij mij ook een opstandigheid merk ik.
Pauline: Mooi. Er is nu een ‘nee’ naar het oordeel wat wel bij je omhoogkomt. Een ‘nee’, die zegt dat je het er niet helemaal meer mee eens bent. Daarmee zie je dat het oordeel je nu ook in de weg zit. Nu is de ruimte vrij voor verder onderzoek.
Het oordeel naar haar is wel gebleven. Maar ik ben gewoon boos.
Pauline: Zou het kunnen zijn dat je die boosheid destijds hebt ingezet om door te kunnen gaan? Ondanks de fysieke klachten die je ook had?
Tja.
Pauline: ‘Als ik het toch niet kan winnen, dan laat ik wel zien dat ik… ‘.
Dit resoneert heel sterk.
Pauline: Deze energie van boos heeft je door het leven gestuwd. Zo krachtig! Nu zie je waar je die kracht in gestopt hebt. Met het inzicht van nu, heb je ook keuze waar je deze kracht voor in wilt zetten. Nog langer doorgaan en niemand iets hierover laten weten of ombuigen naar ‘moed’ om iets wezenlijkers van jezelf te laten zien.
Ik merk dat ik in mijn handen zit te wringen.
Pauline: Als je handen konden praten, wat zouden ze zeggen?
‘Ik ga ervoor’ of zoiets. Mijn lichaam voelt heel rustig.
Dank je wel.
Pauline Botden
Omega Levensschool