Inspiratie
dagOpening levensmail Ontvang per e-mail
Mijn dochtertje blijft nog een extra jaar op de kleuterschool. Ik wil zo graag dat ze mee kan gaan met de andere kinderen. Ik ben bang dat ze de boot mist.
Pauline: Blijkbaar is ‘de boot missen’ voor jou herkenbaar. Wat is dat voor jou?
Voor mij was het als kind heel belangrijk om ‘aangehaakt’ te blijven bij anderen.
Pauline: En hier zit veel pijn.
Ja, ik wilde niet alleen zijn.
Pauline: Preciezer gezegd: jij kende al de pijn van je alleen voelen. Om die pijn niet meer te hoeven voelen, ging jij je ‘aanhaken’ bij anderen. Dat mechanisme projecteer je nu op je dochter.
Dus ik probeer haar daarvoor te beschermen?
Pauline: Wanneer jij geen binding hebt met jouw eigen pijn, probeer je haar een bepaalde kant op te laten bewegen. Maar het heeft eigenlijk niets met haar te maken.
Eigenlijk moet zij dan iets voor mij oplossen?
Pauline: Ja en zolang we ons hier niet bewust van zijn, doen we dit allemaal in onze relaties.
Poeh ja, dat is herkenbaar! En ik zie ook dat zij het nu heel fijn vindt op school; voor haar is er geen probleem.
Pauline: Nu heb jij beide kanten tot je genomen; jouw eigen pijn én je dochter zien als een authentiek wezen.
Ja. Het is echt heel anders om dit naast elkaar te kunnen houden.
Pauline: Door dit onderzoek te doen, je ‘eigen werk’ te doen, kan jou duidelijk worden wat in deze situatie het juiste is. En is zij vrij om haar stappen te zetten.
Dat raakt me heel diep. Ik voel me ook intens dankbaar dat ik dit pad, met jullie, loop.
Pauline: Dank jij wel dat jij jouw pad loopt.
Dank je wel.
Pauline Botden
Omega Levensschool