Als ik me ergens helemaal voor inzet, dan maak ik mijzelf tot de hoedster van alles. Dan verbind ik mij ook met iedereen. Maar dan vind ik het ook heel lastig als iemand het anders wil.
Mauk: Wat is daar lastig aan?
Het voelt zo scheurend. Ik wil niet dat er ook een keerzijde zit aan als ik iets voor alle betrokkenen voor me zie. Omdat het ook verdrietig kan zijn als de harmonie en de eenheid verbroken wordt.
Mauk: Wat gebeurt er dan in je?
Dat ontregelt mij. Dan voel ik me afgescheiden en ren maar in het rond om het kloppend te krijgen.
Mauk: Hoe lang ken je dat al?
Dat ken ik al vanaf de scheiding van mij ouders. Toen was ik 6.
Mauk: Mag ik dan zegen dat het een overlevingsstrategie is om jezelf tot het geheel te maken waardoor jij het potentieel weer tot eenheid kan brengen?
Inderdaad. En die illusie was op een bepaald niveau best wel fijn. Maar het werkt niet meer.
Mauk: Dat kan betekenen dat jij het nu aandurft, hoe lastig ook, om meer individu te worden. En daarin krijg je een heel nieuw speelveld: hoe kun je samenblijven als iedereen ook individu mag zijn. Dat zijn geen kleine vragen in deze tijd.
Maar ik weet niet hoe je dat moet doen.
Mauk: Dat is ook niet iets wat je kunt doen.
Maar wat dan?
Mauk: Eigenlijk heb je een ontdekking gedaan. Namelijk hoe belangrijk individualiteit in verbondenheid voor je is. Hoe is het als je er even naar kijkt als een realisatie?
Eigenlijk heel rustig.
Mauk: Individualiteit in verbondenheid, geleefd door het unieke zelf, is geen kinderspel maar een uitdagende optie die met vallen en opstaan gepaard gaat.
Dank je wel.
Mauk Pieper
Omega Levensschool