Inspiratie
dagOpening levensmail Ontvang per e-mail
Ik heb een gevoel van ‘alleen zijn’. Dat komt op in relatie tot mijn werk.
Mauk: Hoe verhoudt dat gevoel zich tot wat er gebeurt in je werk?
Ik ben veel meer naar buiten aan het komen. Tegelijkertijd weet ik nog steeds niet of mijn baan verlengd wordt. En dat doet pijn.
Mauk: Helder. En kun je met de pijn zijn?
Ja en tegelijkertijd ik geef niet toe aan de ondermijnende stemmetjes van de pijn.
Mauk: Mooi. Toch zijn die stemmetjes niet weg. Die stemmetjes zijn vaak voorwaarden geworden; ik treedt alleen naar buiten als jij …. .
Ik wil dat gevecht niet meer. Ik sta liever in mijn visie.
Mauk: Dat is een eerbare positie. Dan kun je wellicht de pijn en de stemmetjes die ermee gepaard gaan ontvangen als echo’s uit het verleden die opgeroepen worden doordat je in je visie staat.
Dan voel ik eenzaamheid.
Mauk: In je visie staan geeft vervulling en het roept oude vragen op: Waar blijft de waardering? Zien ze me wel? Doe ik het wel goed? Vinden ze met nog wel aardig? Blijven ze wel bij me? De oude pijn daaromheen gaat omhoogkomen. Kun jij nu jezelf daarin ontvangen? Anderen gaan jou niet geruststellen door al die vragen positief te beantwoorden.
Dan komt de gedachte op dat het misschien beter is als ik mijn baan verlies.
Mauk: Dit lijkt me een rechtvaardigende ‘laat maar’ waarmee je uit je visie valt.
Ik zie het. Ik ervaar nu wel steun hierin doordat jullie in ieder geval bij mij zijn.
Mauk: Mooi dat je dit veld van bewustzijn als steun ontvangt. En zie ook de momenten waarop die steun de volgende voorwaarde wordt voordat jij bereid bent in je eigen waarheid te blijven staan.
Inderdaad. Dank je wel.
Mauk Pieper
Omega Levensschool