Op mijn werk is er een cliënt binnengekomen, maar de organisatie lijkt niet mee te kunnen bewegen. De spanning in mij wordt steeds groter en de stress neemt toe.
Mauk: Zeg je ook dat het een cliënt is waar jij verantwoordelijk voor bent?
Ja.
Mauk: En ook dat je je met deze cliënt verbonden hebt?
Ja inderdaad en ik weet de oplossing ook niet. De druk neemt toe en ik ben boos en wanhopig.
Mauk: Je visie lijkt groter dan alleen deze cliënt. Je hebt je ook gecommitteerd aan de kwaliteit van het werk dat jullie doen.
Ja zeker.
Mauk: En tegelijkertijd kun je de situatie nu niet oplossen. Je kunt niet de controle pakken om het af te dwingen.
Nee en dat is frustrerend, maakt me boos en wanhopig. En ik ga me afvragen of ik wel O.K. ben.
Mauk: Dat is vaak een oud mechanisme uit de tijd dat het veiliger was om jezelf de schuld te geven. Als dat mechanisme het overneemt, kom jij buitenspel te staan.
Dat wil ik juist niet.
Mauk: Ervaar even de plek van waaruit je dit zo helder en pertinent zegt. Je bent met je hart verbonden aan de cliënt, staat vanuit visie voor de doelstelling van je werk en het zit vast. Als je hierin rust, is er dan nog zoveel spanning?
Nee nu is er minder spanning.
Mauk: Dit is de enige plek waar je kunt zijn: thuis in wie je bent en met je hart bij het hogere doel van je werk. En waar het vast zit, kun je jezelf alleen telkens opnieuw de vraag stellen: wat is hier nu wijsheid. Soms komt er iets en wellicht brengt dat voortgang in het proces. Soms is er nog geen antwoord.
Nu is het rustig. Dank je wel.
Mauk: Dank je wel.
Mauk Pieper
Omega Levensschool