Ik kom eigenlijk bij je klagen.
Mauk: Fijn dat je het aankondigt. Welkom.
Ik word getriggerd en dat geeft spanning. Ik loop te worstelen om het te ontvangen. Ik ben er helemaal klaar mee, ik wil dat het stopt. Voortdurend is er de gedachte dat het te veel is en dat het zo niet langer gaat.
Mauk: Dat is een hele berg.
Ja.
Mauk: Is dit het zo’n beetje of is er nog meer.
Mijn schouders zitten vast en gaan steeds vaster zitten, emoties lopen op ……
Mauk: Dan ligt de berg, voor zover je die op dit moment kunt benoemen, nu voor je.
Dat geeft in ieder geval ruimte.
Mauk: In plaats van dat je de berg in jezelf laat voortbestaan, heb je de berg nu voor je neergelegd. Daarmee val je er niet meer onbewust mee samen. Hoe is het nu?
Rustiger. Maar ik vertrouw het voor geen cent.
Mauk: Is dat wantrouwen onderdeel van wie jij in essentie bent, of is het onderdeel van de berg?
Van de berg, dat is duidelijk.
Mauk: Nu jij voor de berg staat, is er een verschil tussen wie jij bent en dat wat de berg is. Dit is het wonder van menszijn. We kunnen bewust worden van onszelf en van alles wat er wel is, maar wat we niet zijn. Dat onderscheiden is een vorm van zelfonderzoek die alsmaar doorgaat.
Ik wil een oplossing.
Mauk: Is dat onderdeel van wie je bent, of van de berg?
Ja shit, dat is de berg.
Mauk: Zodra zelfonderzoek gericht is op het oplossen van dingen die bij je menszijn horen, wordt het onderdeel van het probleem.
Dank je wel.
Mauk Pieper
Omega Levensschool