Inspiratie
dagOpening levensmail Ontvang per e-mail
In het verpleeghuis waar mijn moeder verblijft, heerst corona. Angst heeft mij te pakken. Ik krijg het niet rustig.
Marijke: Nu die onrust er is, laat haar er helemaal zijn. Waar verwijst de onrust naar?
Dingen niet in de hand hebben. Bang dat mijn moeder, die momenteel heel kwetsbaar is, corona krijgt. Allerlei doemscenario’s.
Marijke: Merk op dat terwijl je spreekt je handen richting je hoofd gaan. In je denken speelt het zich allemaal af. Jij bent degene die het ziet, jij bent de getuige. Kun je hier en nu naar het gebied in je lichaam waar het stil is?
Ja, nu je benoemt dat ik de getuige ben, verschuift er iets. Ik ervaar de sensaties nog wel.
Marijke: Inderdaad, het lost ook niets op. Vanuit deze aanwezigheid kun je kijken wat er gebeurt, je bent uit de identificatie. Ik zie je ontspannen. Wat kun je nu laten horen?
Ik heb ook nog mijn gezond verstand. Ik hoef me niet gek te laten maken. Ik weet nog steeds niet concreet hoe of wat, maar ik ben aanwezig.
Marijke: Er valt niets te controleren, het is zoals het is.
Ik had een beeld hoe het zou verlopen: ze is daar veilig, ze is over een paar weken thuis. Nu is dat beeld opeens verstoord.
Marijke: Dit onder ogen komen en zien dat je er geen controle over hebt.
Nee, maar ik kan wel elke keer weer opnieuw kijken naar wat op dat moment het beste is.
Marijke: Het klinkt zo simpel en besef dat dit een diepe realisatie is.
Marijke Heetveld
Omega Levensschool