Ik merk dat ik in de gedachte leef dat ik erbij hoor als ik er ook ben.
Mauk: Je stelt voorwaarden aan jezelf om onderdeel van deze groep te kunnen zijn?
Ja.
Mauk: Hoe is dat voor je?
Pijnlijk.
Mauk: Iets houdt je tegen om jezelf onvoorwaardelijk opgenomen te weten.
Ik ken het niet uit mijn verleden om opgenomen te zijn.
Mauk: Je kunt naar de oorzaken in je verleden gaan om te achterhalen waar je aanleidingen kunt vinden om je voorwaardelijkheid te mee te verklaren.
Als je een oorzaak vindt, zit je vast in het gevolg. Namelijk dat het logisch is dat jij nu eenmaal alleen ergens bij kan horen als je telkens aanwezig bent.
Wat opkomt is: wat een verantwoordelijkheid.
Mauk: Hoe zou het zijn om in het perspectief te stappen dat je inherent onderdeel bent van het geheel dat door deze mensen gevormd wordt?
Dat heeft iets ongelofelijks en roept tegelijkertijd pijn op.
Mauk: Nu komt het verleden op als pijn omdat je in een nieuwe mogelijkheid gestapt bent. Naarmate de pijn meer ontvangen wordt, ontspant je systeem tussen deze mensen. Weg oorzaken uit het verleden.
Ik ervaar nu al dat ik meer onderdeel ben.
Mauk: Ontvang je verleden als een conditionering vanuit de plek waar je naar verlangt, in plaats van als een oorzaak waar je aan vastzit.
Dank je wel en dank jullie wel.
Mauk Pieper
Omega Levensschool